دو مرد در استان فارس محکوم به اعدام به شیوهی “پرتاب از بلندی” شدند
در حالیکه اکثر کشورهای دنیا در ماه گذشته، دسامبر ۲۰۰۷، در شصت و دومین نشست مجمع عمومی سازمان ملل رای به توقف اجرای احکام دادند و ابراز امیدواری کردند که همه کشورهای جهان نگرش قضایی خود را در راستای حذف اعدام بنا کنند، جمهوری اسلامی ایران ابتکارهای نوینی در شیوهی اجرای اعدام ارائه میکند که در حقیقت پسرفت به چند هزار سال پیش است.
پرتاب از بلندی از زمانی که دادگستری و قوه قضائیه بصورت رسمی در کشور شکل گرفته هرگز توسط یک قاضی به عنوان حکم اعدام صادر نشده اما به نظر میرسد که به عنوان یک شیوه مجازات بدوی وجود داشته است. در این شیوه مجازات که از دوران تمدن باستانی آشوریها در بینالنهرین وجود داشته، فرد محکوم به مرگ عموما در یک کیسه گونی سربسته قرار گرفته و از ارتفاع به پایین یا به رودخانه پرتاب میشده است.
بر طبق گزارش روزنامه قدس در روز دوم ژانویه ۲۰۰۸، برابر با ۱۲ دی ماه ۱۳۸۶، قضات شعبه دوم دادگاه کیفری استان فارس دو مرد به نامهای «طیب» و «یزدان» را به اتهام تجاوز به عنف به اعدام به شیوه پرتاب از بلندی محکوم کردند. چهار متهم دیگر نیز به تحمل ۱۰۰ ضربه شلاق محکوم شدند.
بر طبق این گزارش، با اعتراض متهمان به حکم مجازات خود پرونده برای رسیدگی نهایی به دیوان عالی کشور فرستاده شد که قضات دیوان عالی کشور پس از بررسی حکم آنها را تأیید کردند.
در حال حاضر پرونده برای انجام مقدمات اجرای حکم به شعبه اجرای احکام دادسرای جنایی شیراز فرستاده شده است.
میزان بالای محکومین به اعدام در ایران این کشور را جزو سه کشوری که بیشترین اعدامها را در جهان انجام میدهند قرار داده است.
قوه قضائیه جمهوری اسلامی همچنین با رسمیت بخشیدن به اعدام به شیوهی سنگسار برای به اصطلاح جرم جنسی “زنا” خود را به عنوان یکی از مرتجعترین مراجع قضائی جهان شهره ساخته است.
عفو بینالملل سال گذشته در گزارش مفصلی درباره اعدام کودکان در ایران این کشور را به عنوان آخرین جلاد کودکان معرفی نمود.
اعدام به شیوهی پرتاب از بلندی جمهوری اسلامی ایران را درصدر نوآوری در اجرای شیوههای اعدام و احیای شیوههای کهن و