دانشجویان آزاد تهران مرکز فشار از همه سو بر آن ها

دانشجویان این دانشکده با مشکلات فراوانی روبرو هستند که مهترین مشکل آن ها انتقال آن ها به ساختمان جدید که امکانات اولیه برای تحصیل را ندارد و هر گونه اعتراضی که به وضع موجود می شود یا با بی توجهی رییس دانشگاه روبرو می شود یا دانشجویان با توهین و مسئولان دانشگاه به وضع بسیار روبرو می شوند مشکلات بسیار زیاد و غیر قابل تحمل این دانشگاه به شرح زیر می باشد:
کارگاهی بودن فضای دانشگاه: به دلیل اینکه این ساختمان هنوز آماده بهر برداری نبوده و دو ساختمان عظیم در کنار این ساختمان در حال ساخته شدن است گوش دادن به صدای جوشکاری و خالی کردن مصالح صدا هایی است که هر روز دانشجویان با آن روبرو هستند( در بعضی از مواقع صداهای ساخت و ساز به اندازه ایی زیاد است که صدای استاد به دانشجویان نمی رسد)
به گواه بیشتر دانشجویان و استادان معماری این دانشکده این مکان با این طراح معماری به تنها جایی که شبیه نیست دانشگاه است و هیچ دقتی در آن به کار نرفته است و مشکلات فروان دارد
نداشتن کتاب خانه: با توجه به اینکه دانشجویان ساعت های بسیار در دانشگاه هستند(به دلیل اینکه دانشگاه که نام تهران مرکز را یدک می کشد به شمال غربی ترین نقطه ی تهران-پونک- منتقل شده است و اکثر دانشجویان مسیر بسیار دور برای آن ها ست) کتاب خانه وسایت کامپیوتر مناسب ندارد
وضعیت سلف غذا خوری: بعد از ماه رمضان این دانشگاه فاقد سلف غذا خوری بود و غذا را به دانشجویان به گونه ایی می داند که گویا به زندانی ها غذا می دانند. هم اکنون سلف دانشگاه در جایی قرار دارد که روشنایی ندارد و پر از مصالح ساختمانی است
.نامناسب بودن سرویس ها بهداشتی: وضعیت سیرویس های بهداشتی بسیار شرم آور است و جای تعجب دارد که با توجه به نوساز بودن این ساختمان چرا این مقدار کثیف تاریک و فاقد امکانات بهداشتی می باشدو تا کنون بسیاری از دانشجویان در این دستشویی ها به دلیل خرابی درهای آن ساعت ها دردستشویی ها حبس شده اند
نداشتن وسایل گرم کننده: دانشکده فنی دانشگاه آزاد تهران مرکزی بسیار سرد بود و فاقد سیستم ها گرمایشی بوده که این سرما هم بر مشکلات دانشجویان افزوده است
وضعیت نابه سامان برگزاری کلاس ها: اکثر کلاس های این دانشکده یا برگزار نمی شود یا اگر برگزار می شود به دلیل بی برنامگی مسئولین دانشگاه دیر و با مشکلات فروانی از قبیل جابه جای کلاس در حین برگزاری کلاس دربرای چندین بار نبود ماژیک، تخته پاک کن، صندلی ها کافی، و........
نداشتن آسانسور با توجه به اینکه این دانشکده 7 طبقه است از آسانسور بی بهره می باشد و بیشتر انرژی دانشجویان صرف بالا رفتن از پله ها می شود تا علم آموزی
اقدامات دانشجویان این دانشگاه درمقابل این مشکلات بزرگ:
دانشجویان این دانشکده از همان ابتدا با دیدن این ساختمان مشکلات آن را پیش بینی کردند که در تجمعی در 3 مهر آن را بیان کردند و ریاست دانشکده با حضور در میان دانشجویان با دادن وعده های دروغ سعی در کاهش اعتراضات کرد که وعده او کامل شدن ساختمان تا 10 مهر بود دوروغی بیش نبود. دانشجویان در روزهای بعد با مراجعه حضوری به وی یا نوشتن نامه ها با امضا های فروان خواستار رسیدگی به وضعیت اسفناک دانشکده بودند که وی در دانشجویان را متهم به بی عقلی کرد و حراست دانشگاه با دانشجویانی که از این مشکلات عکس برداری می کنند برخورد می کند و به کمیته انظباطی برده. دانشجویان این دانشگاه به دلیل اینکه انجمنی( سال ها ست که در حسرت آن می سوزند) ندارند نمی داند چگونه این مشکلات را فریاد کنند..