رنجنامه همسرسعیدمتین پور در دویستمین روز بازداشت انفرادیش
برای چنین اقدام و عملی می بایست هم جنبش هویت طلبی را درک کرده باشی و هم به دفاع از حقوق بشر ایمان خالص و بی شیله پیله داشته باشی. وچه ناب ونایابند چنین افرادی در زمانه ای که انسان های بی گناه و پاک باخته ی بسیاری چون مریم حسین خواه ، جلوه جواهری ،منصور اصالو ،مددی،لیلا حیدری ، عبدالله عباسی ،بهروز صفری ، جلیل غنی لو ، علیرضا متین پور ، عباس لسانی و … فقط به جرم پرداختن به ریشه ها در انفرادی های همراه با شکنجه های جسمی و روحی و روانی به سر می برند و به اجبار فیلم پر می کنند تا به جرم ناکرده اعتراف کنند آنها با تحمل بیشرمانه ترین ظلم ها و ستم ها در زندان و امثال عبدالله مومنی با دفاع خالص از حقوق بشر در بیرون از زندان ریشه های بی رمق درخت انسانیت را ابیاری می کنند تا شاید جانی دوباره بگیرد .
سلام و درود خداوند بر این پاک باختگان شیدا باد .خدایا اکنون ۲۰۰ روز است که همسرم سعید در انفرادی ست، شکنجه می شود، بی خوابی می کشد، تحقیر می شود، روی آفتاب را نمی بیند، از او می خواهند جرم ناکرده را به گردن بگیرد، فیلم پر کند و … ۲۰۰ روز است که از و بی خبرم نمی دانم چه بلایی به سرش می آورند نمی دانم از او چه می خواهند .
خدایا تو خود حافظ او باش و خدایا تو خود شاهد باش تنهایی و بی پناهی قومی را و بی تفاوتی و خواب زمستانی بی وجدانی های قومی دیگر را .و من همچنان بر ایمان خود استوارم که :”پرومته ی در زنجیر به همان دلیل که راز پیروزی اش را یافته از بند نیز رسته خواهد شد و جراحاتش درمان خواهد یافت “