۱۳۸۶ خرداد ۲۴, پنجشنبه

بازداشتگاهها در هر تعریفی اعم از امنیتی و غیر امنیتی طبق قانون محل نگهداری متهم تا زمان پایان تحقیقات و یا حداکثر صدور حکم می باشد از اینرو در ساختار بازداشتگاهها هیچ گونه امکانات و شرایطی برای نگهداری بلند مدت یک فرد در نظر گرفته نشده است که این عدم امکانات در بازداشتگاههای امنیتی همچون بازداشتگاه معروف و مخوف 209 اوین بیشتر به چشم می خورد.
قاعدتا نگهداری بلند مدت یک فرد پس از پایان تحقیقات یا صدور حکم در این بازداشتگاه که تمامی تفکرات مدیریتی آن بر پایه امنیتی و ابزاری به صورت تضییع تمامی حقوق تعریف شده است در راستای تداوم فشار روانی که به صورت فرسایشی بر فرد تاثیر بسزا و تخریبی خواهد گذاشت می باشد.از اینرو ضمن ابراز نگرانی نسبت به سلامتی جسمی و روانی تمامی متهمان بازداشتگاههای امنیتی خواستار انتقال به زندان افرادی که تحقیقات در مورد آنها به پایان رسیده و یا حکم آنها صادر شده است می باشیم که اسامی تعدادی از افراد مذکور که علیرغم دریافت حکم خود ماهها و بعضا سالهاست در بازداشتگاه 209 و در شرایط غیر
به سر می برند به شرح ذیل می باشد:
سعید ماسوری محکوم به اعدام
مجید کاووسی فر محکوم به اعدام
احمد رشیدی نیا محکوم به اعدام
رضا ملکیان محکوم به 13 سال زندان
ابراهیم خدابنده محکوم به 15 سال زندان
محمد ابراهیمی محکوم به 14 سال زندان
جمیل بصام محکوم به 15 سال زندان
علی فرحبخش محکوم به 6 سال زندان
ابراهیم افشار محکوم به 5 سال زندان
ولید حمیدی محکوم به 5 سال زندان
عباس جبلی محکوم به 5/4 سال زندان
کیوان انصاری محکوم به 5/4 سال زندان
-محمد حسن فلاحی زاده محکوم به 3 سال زندان
-سعید درخشندی محکوم به 3 سال زندان
ابوالفضل جهاندار محکوم به 5/2 سال زندان
لذا به همین جهت از تمامی سازمان های حقوق بشری می خواهیم با اعمال فشار بر رژیم جمهوری اسلامی از ادامه نگهداری این زندانیان در بند ۲۰۹ زندان اوین خودداری نماید.